BIZOCHI, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Bizochi » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 671a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BIZOCHI

BIZOCHI, qui et Fratricelli, Secta religiosorum Minoritarum damnata a Bonifacio VIII. Joannes XXII. ann. 6. Epistolar. Communium 1189 :

Nonnulli viri pestiferi, qui vulgariter Fratricelli, seu Fratres de paupere vita, aut Bizochi sive Bichini, vel aliis fucatis nominibus nuncupantur.

De his multa habent Odoricus Raynaldus ann. 1297. n. 55. 1321. n. 18. 1331. n. 4. et Waddingus in Annal. Minor. ann. 1297. 1317. n. 24. et seq. 1318. 1322. n. 66. Bizocos et Binzoccheros vel Pinzocaros vocat Bocacius novella 24. et 27 :

Essendo tutto dato à lo spirito, si fece Pinzocaro di quelli di sancto Francesco.

Ubi vetus Codex habet Bizoco, uti monet Acharisius.

◊ Bizochos porro dictos quidam putant a bisacco, Gallis Bezace, quod ostiatim panem et victum emendicantes, bisaccum humeris deferrent. Ego vero eadem ratione Bizocchos, qua Bicchinos dictos censuerim, a vestibus scilicet bigii, seu

grisei coloris. Nam a bigio Italorum, nostrum Bis, pro griseo, aut cinericio colore, ortum supra observatum in Bichini, ita ut ejusmodi Fratricellos nostri appellarint, Les petits Frères Bis, vel Bisets. Bizzochos etiamnum habet Burgum S. Sepulcri in Italia.