« »
 
[]« 2 blancardus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 674c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BLANCARDUS2
2. BLANCARDUS, Parmensibus nuncupabatur Carrocium, seu currus, in quo vexillum totius exercitus præcipuum imponebatur. Chron. Estense [] apud Murator. tom. 15. Script. Ital. ad ann. 1281 :
Ipsi fecerunt valde bene præparare carrocium Parmæ, et pingere de novo : et fecit fieri vexillum de novo : qui carrocius vocabatur Blancardus.
Vide Carrocium. Neque fortassis aliunde accersenda est nominis Blancardi origo, particulæ S. Crucis, quæ in ecclesia Turonensi asservabatur, inditi ; Crux quippe præcipuum est Christianorum vexillum.