BONDA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Bonda » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 697b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BONDA

BONDA, Vox Saxonica, Paterfamilias, maritus ; quibusdam, Habitator. Leges Kanuti Regis cap. 98. Editionis Bromptoni :

Ubi Bonda et paterfamilias manserit sine compellatione et calumnia, sint uxor et pueri in eodem sine querela.

Totidem habentur in Legibus Henrici I. cap. 14. Occurrit etiam apud Olaum Wormium in Monument. Danic. lib. 3. pag. 233.

Bondo, Bondones, Eadem notione, Viri probi, honorati, apud Andream Suenonis lib. 1. Legum Scanicarum c. 5. 8. lib. 4. c. 4. 12. 17. Vide Ihrii Glossar. Suio-Gothic. vol. 1. col. 234. Bonde est participium præs. act. verbi Bo, Habitare, colere. Confer mox Bondus, eandem plane vocem ; Habitatorem significat et liberum, et obnoxiæ conditionis, ubi libertatem pessum dederant.

L. Henschel, 1840–1850.

Bundo. Recessus Hanseat. ann. 1369. Jul. ap. Lappenb. Init. Hanseat. pag. 661 :

Piscatores, Burgenses et Bundones debeant pro nobis et nostris viceversa esse tuti et securi.