3. BRANDEUM, seu Brandea accipitur etiam pro zona, fascia, cingulo, forte quia brandea illa quæ Divorum reliquiis admovebantur, in particulas dissecta, zonæ vel tæniæ speciem referebant. Monachus Sangall. lib. 2. cap. 7. ap. Pertz. vol. Script. 2. pag. 761. lin. 3. :

Cumque tenuissimas illas pelliculas, vel tenuiores Brandeas extrahere cœpissent.

Apud Isidorum in Glossis, Prandeum genus zonarum fuisse dicitur, ubi quidam Brandeum reponunt. Nil tamen temere mutandum, cum Prandeum habet etiam Petrus Damian. lib. 4. Epistola 14 :

Quid porro de conscissis ac putrescentibus sacrorum altarium Prandeis, etc.

Occurrit præterea apud auctorem Vitæ S. Petri Episcopi Policastrensis apud Ughellum tom. 7. Italiæ sacræ pag. 766. et apud Hugonem Rotomagensem Archiepisc. de Hæretic. lib. 2. cap. 4. Πράνδιος eadem pariter notione dixerunt Græci. Theophanes ann. Justitiani 31. de Avaribus pag. 202 :

Εἶχον γὰρ τὰς ϰόμας ὄπισθεν μαϰρὰν πανὺ δεδεμένας πρανδίοις, ϰαὶ πεπλεγμένας. Πράνδια

eodem significatu habet Constantinus de Adm. Imp. cap. 6. Vide Glossar. med. Græcit. voce Πράνδιον, col. 1221.