3. BRENTA, vox Italica, vas ligneum, congii instar oblongi, aliquantisper incurvi, quod brachiis immissum gestabatur post tergum, ac adhibebatur ad vinum e loco in alium exportandum, sive aquam ad incendia compescenda ; erat capax ad unum sextarium, vel ad dimidiam corbem. Stat. Bonon. ann. 1250-67. tom. 1. pag. 189 :

Addimus quod potestas... provideat et faciat ita quod sextaria et sadia comunis equalia fiant staro et sadio lapideo sive marmoreo comunis, qui est solitus esse sub voltis palatii veteris comunis ; ita quod Brente et sadium vini sit ejusdem tenimenti quantum est et debet esse starium lapideum ; et staria asaçari faciat, et Brentas, ita quod sadia panis et vini equalia sint.

Fr.