« »
 
[]« 2 brochus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 754a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BROCHUS2
2. BROCHUS, adject. An brocis seu dumetis consitus ? Vide supra Broca 2. Charta ann. 1336. in Reg. 68. Chartoph. reg. ch. 17 :
Item unam libram ceræ et unam gallinam censuales cum dominio, quæ percipiebant dicti conjuges in et super quodam prato Brocho, sito in dicto manso de villa Nogareti.
An in brochiam desinens ? Germ. Bruch est Locus palustris. Adel.