« 2 brochus » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 754a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BROCHUS2
2. BROCHUS, adject. An brocis seu dumetis consitus ? Vide supra Broca 2. Charta ann. 1336. in Reg. 68. Chartoph. reg. ch. 17 :
Item unam libram ceræ et unam gallinam censuales cum dominio, quæ percipiebant dicti conjuges in et super quodam prato Brocho, sito in dicto manso de villa Nogareti.An in brochiam desinens ? Germ. Bruch est Locus palustris.