« »
 
[]« Buccellatum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 766a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BUCCELLATUM
BUCCELLATUM, Panis ad usus diuturnitatem excoctus, inquit Marcellinus lib. 17. quo milites in castris pasci solent. Spartianus in Pescennio :
Pistores sequi expeditionem prohibuit, Buccellato jubens milites et omnes contentos esse.
Paulinus Epist. 36 :
De Buccellato Christianæ expeditionis, in cujus procinctu quotidie ad frugalitatis annonam militamus, panes 5. tibi misimus.
Vita S. Joannis Theristæ, num. 9 :
Œnophorum, mero plenum, ac panis Buccellatum sibi cepit.
Palladius in Historia Lausiaca cap. 20 :
Κλάσας, τὸ βουϰέλλατον, ὅ εἶχεν, ϰατήγαγεν εἰς ϰεράμια.
Plinius lib. 1. Medic. cap. 6 :
Post hæc supermittis panicellos de Buccellatis, quos conficis ita : Buccellati optimi bene conditi, tunsi, et cribrati farinæ lib. 4. etc.
Vide Glossar. med. Græc. in Βουϰελάτον, col. 213. et Append. 42.
Putant quidam Buccellatum dici, quod milites, cum ciborum, aut panis penuria laborarent, confractum, et in minutiores dissectum partes, in lagenam aqua plenam, quam buccellam appellabant, mitterent, quo madefieret, et facilius manducaretur. Heraclides cap. 6 :
Confractum, atque in partes redactum modicas, Buccellatum in lagenas misit.
Sed a Buccella deductum vocabulum magis arridet. Buccellatum tenuem fuisse panem docet Lexicon Græc. MS. Reg. Cod. 2062 :
Βουϰελάτου, ἄρτου ἐλατοῦ, ὅς λέγεται ϰολλίϰιον.
Atque ita usurpatum ab Italis docet Ammiratus in Familiis Neapolitanis tom. 1. pag. 55 :
Nella patria mia, et ne luoghi vicini a lei, chiamasi hoggi Puccellato quella sorte di pane, che in Napoli chiamano Tortano di sancto Antimo, dall' essier in modo d'una ruota attorto, et aperto nel mezzo, che assomiglia à un cercino.
Vide leg. 1. Cod. de Erog. milit. ann. (12, 38) Mauricium, et alios a Rigaltio, Meursio, Cerda, Henr. Valesio, Rosweido, Jacobo Gothofredo, Forcellino. etc. laudatos Scriptores. Vide Bucellatus.