« »
 
[]« Buhors » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 771b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BUHORS
BUHORS, in Tabulario Sandionysiano. Charta ann. 1230. Kal. Maii :
Guido dictus Caprosiæ vendit justitiam et Advocatiam Conude, et troffas fœni, et redditus, qui vocantur Hayes, et tensamenta, sita in avena et denariis, et quosdam redditus, qui vocantur Buhors, et corveias de rachiis et fossatis.
Ubi Buhors sumitur, ni fallor, pro præstatione, quæ fit pro facultate bohordandi, seu hastiludio decertandi. Vide Bohordicum. In Computo Domanii Comitatus Pontivi ann. 1405. hæc leguntur :
Des revenus des Buhos du Gard lés Ruë, neant cest an, pour ce qu'il n'y en a aucuns durant le temps de ce compte.
P. Carpentier, 1766.
Quidni intelligeretur de præstatione, [] quæ fiebat pro facultate capiendi ardearum speciem, quas Buhoriaux vocabant, vulgo Butors ? Lit. remiss. ann. 1411. in Reg. 166. Chartoph. reg. ch. 107 :
Le suppliant garde des bois du seigneur de Bouberch et commis à garder les hairons, Buhoriaux, et autres oyseaulx, qui sont d'an en an dedenz les bois de Bouberch, affin qu'ilz ne fussent emblez. Bruhier,
pro Brutier, Avis rapacis species, apud Guignevil. in Peregr. hum. gener. MS. :
C'est la main du Bruhier qui hape
Les petits pouchins, et agrape.