« Burghenglish » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 785b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BURGHENGLISH
BURGHENGLISH, seu Borughenglish, Rastallo vetus est Consuetudo in Burgo veteri, in
quo, si pater relictis pluribus filiis decedat, secundogenitus ei solummodo succedit in
terris et tenementis, quibus saisitus erat in burgo, cum decessit, vi istius
Consuetudinis ; quam etiam locum habuisse in familia Hocstratana, auctor est Ludovicus
Guicciardinus in Descr. Belgii. Ea autem Lex obtinet in Comitatu et urbe Nottinghamensi,
ut habet Christophorus de S. Germano in Dialogo de Legibus Angliæ cap. 6.
Natu minimus domicilium principale habebit, in Leg. Hoeli Boni ed. Wotton. pag. 346. Quem usum in pluribus locis viguisse testantur Mittermaier. Princip. Jur. Germ. § 468. not. 16. et Grimm. Antiq. Germ. pag. 475. unde ita etiam intelligere velim, quæ supra Cangius habet.