« »
 
[]« 1 burlare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 788b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BURLARE1
1. BURLARE. Vetus Charta apud Columbum in Manuasca lib. 1. n. 43 :
Prohibetur Burlare, nisi in Burlaria antiqua, videlicet a portali superiore ad portale clausum.
Hispanis Burlar, est jocari, ludere, Vasconibus Burlaze, Occitanis Bourlos, ludus, jocus, illusio. Est igitur Burlaria locus in urbe vel extra urbem, in quo ludere solent incolæ. In Pacto Tongrensi ann. 1403. in Magno Recordo Leodiensi pag. 38. Burlatores, (Bourleurs) ganeonibus accensentur ; Sodoiers, manecheurs, ou Bourleurs. Adde pag. 225. Vide Bohordicum, Campus Martius, et Octavium Ferrarium in Origin. linguæ Italicæ in hac voce.