« »
 
[]« Burma » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 788c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/BURMA
BURMA, f. pro Burina. Literæ Reginardi Leod. Ep. ann. 1034. apud Marten. tom. 4. Ampl. Coll. col. 1172 :
Nullum ibi obsonium, nullam ibi precaturam habebit ; numquam nisi ab Abbate et ministris ejus, se intromittet de aliqua justitia ibi facienda, vel de sturma sive Burma, nisi evocatus pro hoc ipso fuerit, et tunc tertium accipiat denarium.
Alia Henrici itidem Leodiens. Episc. ann. 1081. ibid. col. 1175 :
Quicumque allodium ibi habeat, sit (sic) falsa mensura, et latro, et lex campalis, et sturma, et Burma, et cetera ad Comitatum appendentia.
P. Carpentier, 1766.
Haud dubie legendum erat Burina. Vide in hac voce.