CADIUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Cadius » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 014b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CADIUS

CADIUS, Judex, præfectus, apud Saracenos et Turcos. Wil. Tyrius lib. 10. cap. 16 :

Juridicus, qui juri dicendo præerat, qui etiam lingua eorum Cadius appellatur.

Matth. Paris :

Adducti sunt Procurator civitatis, qui lingua eorum Emir dicebatur, et juridicus, qui Cadius appellabatur.

Ducas Hist. cap. 13 :

Ἕνά τῶν αὐτοῦ ϰριτῶν ϰαὶ νομιμαρίων, ὅν ἀυτοὶ ϰαλοῦσι Κάδιν.

Adde Vincent. Bellovac. lib. 31. cap. 141. et vide Meursium in Κάδης, et Glossar. med. Græcit. in Κάδις et Καΐτος, col. 532. c.

Cadinus. Epistola Paschalis Fratr. Ord. Minor. apud Wadding. in Annal. Minor. ann. 1342. num. 10 :

Ad quam Mesquitam... sunt congregati Cadini, id est, Episcopi eorum, et Talismani, i. Sacerdotes.

Verum legendum, Cadii, ni fallor. Vide Cadi 2.