« »
 
[]« 2 camelus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 045c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CAMELUS2
2. CAMELUS. Acta SS. Maii tom. 7. pag. 64. in Vita SS. Voti et Felicis :
Nullus præsumeret in totum illum terminum intrare vel pascere, neque tentorium pecorum figere : quod si aliter fecissent, haberent inibi habitantes potestatem occidendi vaccas, porcos, Camelos sine ulla dubitatione et sine ullo pleyto regali.
Ne putem hic de camelis proprie dictis agi vetat Hispania, in qua nulli sunt : crediderim ergo potius intelligendas esse capras, quæ vox satis congruit cum Gallica, Chamois, Rupicapra.
P. Carpentier, 1766.
Perperam pro Carnerus, ut legitur apud Moret. in Antiq. Navar. pag. 302. ab Hispan. Carnero, aries.