« »
 
[]« Camphio » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 060a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CAMPHIO
CAMPHIO, Camphius, Campio, ex Germanico Kampff, certamen. Vide Graff. Thesaur. Ling. Franc. vol. 4. col. [] 407. Occurrit in Lege Longobard. lib. 2. tit. 55. § 11. Rothar. 371. et 24. in Legibus Caroli M. cap. 74. apud Muratorium tom. 1. Scriptor. Ital. part. 2. pag. 102. col. 2 :
Ut nemo furem Camphium de mancipiis aut de qualibet causa recipere præsumat.
Hanc legem sic explanat Murator. : Quoties controversia est de mancipiis aliisve causis, ob quas pugna sit tentanda, nemini liceat Campionem recipere aut suscipere, qui furti sit arcessitus. Vide Campiones. Pro furem camphium legendum forcapium ex Capitol. Longob. ann. 802. cap. 19. Pertz. vol. Leg. 1. pag. 105. Capit. 1. Mabillon. cap. 11.
P. Carpentier, 1766.
Champion, eadem notione, in Lit. remiss. ann. 1419. ex Reg. 171. Chartoph. reg. ch. 95 :
Feu nostre très chier et très amé cousin et Champion le duc de Bourgongne, etc.