« »
 
[]« 3 candela » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 083a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CANDELA3
3. CANDELA, Præstationis species hominibus manus-mortuæ imposita ; unde Chandeliers vocabantur ; iidem qui Luminarii. Vide in Luminare. Arest. ann. 1342. 22. Febr. in vol. 3. arestor. parlam. Paris. :
Propositum fuit religiosos [] S. Dionysii esse in possessione levandi et percipiendi a pluribus personis, tam hominibus quam mulieribus, certam redhibentiam certa die ratione cujusdam conditionis, vocatæ conditio Candelæ beati Dionysii,... videlicet quolibet anno undecim denarios.
Memor. E. Cam. Comput. Paris. ad ann. 1391. fol. 272. r° :
Les autres redevables chacun an de deux deniers, de iiij. de vj. de viij. et de xij. qui ne doivent autre chose et sur amende, et sont les aucuns appellez les Candeliers saint-Denys ; et de cette condition en a aucuns, qui sont sers de mortemain de formariage.
Vide Cerocensus. Hinc forte
P. Carpentier, 1766.
Candelarum Recognitio, in Charta Petri de Casneio ex Reg. 52. Chartoph. reg. ch. 140 :
Concedo... abbatiæ S. Mariæ de Monteburgo omnem dominationem, quam habeo in ecclesia S. Mariæ de Sortoovilla et recognitionem Candelarum.