« »
 
[]« Candidare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 084c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CANDIDARE
CANDIDARE, Abluere lintea, vel etiam telis candorem inducere. Charta anni 1192. in Consuetud. MSS. Tolos. fol. 29. verso e Bibliot. D. de Crozat :
Ubi Brassolum se conjungit cum Garona, et ipsum pratum et gravaria... erant publica, causa ingrediendi et exiendi libere et stacandi naves... causa scurandi et lavandi et Candidandi.
Tertull. adv. Gnosticos cap. 12. Johannis Evang. verba Apocal. 7. exprimens :
Laverunt vestimentum suum, et Candidaverunt ipsum in sanguine Agni.
Vide Candidarius.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Candidare Manus, apud Muratorium tom. 2. pag. 337. col. 1. ex Camilli Peregrini Historia Principum Longobardorum pro abluere.