« »
 
[]« Candula » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 085c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CANDULA
CANDULA, Parva candela. Epist. Petri de Condeto apud Acher. Spicil. tom. 2. pag. 559 :
Summo mane habens Candulam, superaddidi litteræ suprascriptæ, etc.