« »
 
[]« Cantatorium » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 103b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CANTATORIUM
CANTATORIUM, Romanis, ut auctor est Amalarius in Præfatione libri de Ordine Antiphonarii, est liber Ecclesiasticus, quem Franci Graduale vocant, quia in Gradibus vel Analogio reponitur. Ordo Roman. :
Subdiaconus vero, qui lecturus est (Apostolum) .... ascendit in ambonem, et legit.... Postquam legerit, Cantor cum Cantatorio ascendit, et dicit responsorium gradalem.
Alibi :
Postquam legerit, Cantor cum Cantatorio... solus inchoat responsorium.
Ait denique, cum Pontifex, aut Sacerdos, ad altare procedit, a Bajulis Cantatorium et cætera vasa Ecclesiæ, quæ a primo Mansionario sumunt, deferri. Nec scio, an non etiam legendum sit Cantatorium apud Eckehardum Jun. de Casib. S. Galli cap. 4 :
Erat Romæ instrumentum quoddam et theca ad Antiphonarii authentici publicam [] omnibus inspectionem repositorii, quod a cantu nominabant, Cantarium.
Vide Cantarium 2. et ap. Pertz. vol. 2. Script. pag. 102. not. 54.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Aliud est Cantatorium Monasterii S. Huberti in Ardenna, de quo nova Gall. Christ. col. 553. et 862. Est enim MS. Codex ante 600. annos exaratus complectens veterem ejus Monasterii historiam. Huic iste titulus est, Incipit liber qui Cantatorium dicitur. An ita vocitatus fuerit ille codex, quod primum ad calcem Cantatorii, veterum codicum more, fuisset exscriptus ?
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Cantatorium, Analogium, plutens, Gall. Pupitre, Aigle du Chœur. Rituale MS. S. Stephani Tolosani :
His peractis pergant ordine quo supra ad chorum, et in ingressus chori Cantor existens ante magnum Cantatorium incipit cantare antiphonam, Asperges me Domine ; et Sacerdos vadit ad aspergendum..... et finita antiphona in Cantatorio parvo dicit, etc.