« »
 
CANTARULUS, CANTHARUM.
[]« Cantarulus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 103b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CANTARULUS
© École des chartes.
[]« Cantharum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 104c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CANTHARUM
CANTHARUM, Canthara, Cantharus. Horum vocabulorum notiones omnes prodit Papias : Cantara, corbes, cuna vel cerostata, vasa Ecclesiastica. Cantarus, vas quoddam cum ansis. Græcum est, ut quidam dicunt ; Butritus (Edit. Butribus), dicitur tamen a cantando. Cantara, vas vinarium, vel animal. Cantara, Camera domorum. Brit. in Vocab. :
Cantarus, vas quoddam est, ad aquam vel ad vinum portandum.
Sussan. in Vocab. : Cantharus, Ornamentum muliebre.
L. Henschel, 1840–1850.
◊ Virgil. Grammat. Epit. 8. ap. Maium. Classicor. Auctor. vol. 5. pag. 137 :
Cantharus animal est ; Cantharum, Camera, domus, domuncula, conclavium domus, domicilium, nidum avis, Diluvium, inundatio inmoderata aquæ, diluvies, Sanctificatio, etc.
Cantharus, vel Canthara, vel Cantharum, Vas vinarium. Hesychius :
Κάνθαρος, ποτηρίου εἶδος.
Helgaudus in Roberto Rege Franc. :
Vas vinarium ex argento factum, quod Cantara dicitur, a suo quodam Clerico fuerit furatum.
Eckeardus Junior de Casib. S. Galli cap. 1. pag. 46 :
In Cantaro quodam, quo Salomon utebatur, gemmato gravissimi ponderis aureo. Canthari
et Canthara non semel inter vasa Ecclesiastica reponuntur ab Anastasio in S. Hilaro PP. in S. Simplicio, in S. Symmacho, in S. Hormisda, in Sergio, etc. pag. 29. 33. 34. 60. 135. etc.
Canthara Cerostrata, Cerostata, Canthari seu disci cereis instructi, in quibus illi infixi, candelabrorum vice. Anastasius in S. Silvestro PP. :
Canthara cerostrata 12. ærea pens. singula libras tricenas.
Infra :
Canthara cyrostrata in gremio basilicæ argentea 50. pens. singula libras 20.
Idem in Leone III :
Fecit super ciborium de altari majori B. [] Petro Apostolo Canthara majora 4. ex argento purissimo habentia in medio cereos ex argento deauratos, etc.
Occurrit passim apud hunc Scriptorem pag. 21. 23. 25. etc. Vide Pharacanthara post Pharus, ad lineam, de Lichnuchis.
Canthari, Aquarum receptacula, unde aquæ erumpunt, Ulpiano ; nostris Bacins, qui in mediis Ecclesiarum atriis, seu propylæis extrui solebant. Anastasius in S. Hilaro PP. :
Cantharum B. Petri cum quadriporticu marmoribus ornavit.
Infra :
Item sub gradus in atrio alium Cantharum foris in vulgo campi posuit, et ad usum necessitatis humanæ fecit.
Paulin. Nat. 10 :
Cujus in exposito prælucens Cantharus exit.
Gesta Innocentii III. PP. pag. 144.
E pateres (f. crateres) eos, quos de Cantharo ante basilicam dicebantur extulisse vel confregisse, etc.
Vide Descriptionem nostram sanctæ Sophiæ num. 22.
Cantarulus, Parvus cantharus. Ordericus lib. 9 :
Aquarum Cantarulos plenos a pleno collo suspenderant.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Cantrum. Richerius Senon. in Vita S. Deodati Nivern. inter Acta SS. Benedict. sæc. 3. part. 2. pag. 476 :
Accepto vase vinario quod Cantrum vocatur, etc.
Testam. ann. 1367. ap. Guden. cod. Diplom. tom. 3. pag. 475 :
Uno Cantro continente dimidium duale ac una flascula ejusdem mensure.
© École des chartes.