« »
 
[]« 2 capellus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 125a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CAPELLUS2
2. CAPELLUS, f. Arbores quarum rami identidem capulantur seu exscinduntur. Vel Truncus, caudex. Vide Capellaticum. Præceptum Caroli C. pro S. Vincentio Cenom. ann. 873. apud Marten. tom. 1. Collect. Ampliss. col. 197 :
Similiter eidem Ecclesiæ confirmamus Saderniacum villarem et Vallem-petrosam villas cum omnibus appenditiis, et in Banniolo quartas res et dimidiam, et Capellos quinque, et de prato arpennos quatuor cum silvis.
Chartularium Aptense fol. 140 :
Vendidimus vobis casales disruptas cum curtis et exagis suis, vel et ipsos Capellos cum ipsos salices, qui ibidem aderant.
Regestum Normanniæ signatum P. :
Coustumarii de ramagio habent mortuum boscum de costuma et residua carpentariorum, cum testis Capellorum et duas furcas, etc.
Ubi per testas seu capita Capellorum intelligendos esse ramos arborum Capulatarum existimo. Vide Capilum, Caplim, et Ramagium.