« »
 
[]« Carcallus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 162a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARCALLUS
CARCALLUS, Clitellæ ; vel corbes equi clitellaris. Edictum Philippi Augusti Regis Franc. ann. 1207. apud D. de Lauriere tom. 2. Ordinat. pag. 412 :
Si debitorem apud Rothomagum inveniunt, ex quo de equo descenderit, Carcallum vel harnisium suum per Majorem propter debitum arrestare poterit.
Vide Cartallus 1.