« »
 
[]« Cardi » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 163c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARDI
CARDI, sunt quasi ferrei pectines quibus homines laniantur. Papias MS. Bituric. Est pro Cardui, Gallice Chardons. Vide Cardo.
P. Carpentier, 1766.
Acta S. Agapiti tom. 3. Aug. pag. 534. col. 1 :
Deinde fecit eum in ligno fortiter tendi et Cardis ferreis totum corpus [] ejus dilacerari.
Occurrit rursus infra col. 2. et tom. 6. Jul. pag. 161. col. 2. Instrumentum supplicii, haud dissimile a pectine ferreo, quo lana carminatur, nostris Carde, alias Escarde : unde Escarder et Escardeur, vel Eschardeur dixerunt, pro Carder et Cardeur. Lit. remiss. ann. 1450. in Reg. 186. Chartoph. reg. ch. 15 :
Le suppliant et ses gens Escarderent et fillerent une tresse pour faire un drap, ..... geta contre ledit Georget unes Escardes qu'il avoit en sa main.
Aliæ ann. 1473. in Reg. 194. ch. 366 :
Jehan Girard Escardeur de laynes ..... gaingnoit ses journées ..... à Escarder laynes. Colin Manceau varlet Escardeur de laine,
in aliis ann. 1373. ex Reg. 105. ch. 240. Eschardeur, in Stat. ann. 1403. tom. 9. Ordinat. reg. Franc. pag. 173. art. 28.