« »
 
[]« 1 carraterius » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 185a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARRATERIUS1
1. CARRATERIUS, Auriga, ductor carri, Gall. Charretier, olim Charreton. Lit. remiss. ann. 1375. in Reg. 107. Chartoph. reg. ch. 372 :
Joannes auriga seu Carraterius capituli ecclesiæ Agathensis, etc.
Occurrit præterea in Comput. ann. 1480. inter Probat. tom. 3. Hist. Nem. pag. 342. col. 1. Ch. ann. 1335. in Chartul. S. Vinc. Laudun. :
Les gens de nous évesques dessusdit avoient pris une charette, les chevaus et le Chareton.
Alia ann. 1339. ex Tabul. S. Joan. Laudun. :
Les gens desdiz religieux avoient prins Charretons, qui charioient par dessus l'escluse de leur estanc.
Vide Carrator et Carrectarius.