CARRUCA 3, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 3 carruca » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 190c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARRUCA3

3. CARRUCA, Caruca, sequioris ætatis Scriptoribus sumitur pro aratro, Gall. Charrue. Lex Salica tit. 40. § 1 :

Si quis Caballum, qui Carrucam trahit, furatus fuerit.

Lex Aleman. tit. 96 :

Si Carrucam involat, aut rumpit rotas in priori parte.

Vide Legem Rip. tit. 44. Epistola Gaufridi de Meduana tom. 2. Spicilegii Acheriani :

Decem aratra cum bobus, quæ Carucas vocatis, et terram duabus sessionibus aptam ad laborandum dedi.

Matth. Paris :

Inquiratur in maneriis Religiosorum, quot sint Carrucæ propriæ ad colendum Dominicum.

Madox Formulare Anglic. pag. 384 :

Et salvis mihi necessariis meis capiendis de meremio de boscis in foresta prædicta, ad sex Carucas, duas carras, duas carectas, quatuor hercias meas, attilia et alia minuta.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Carruca, pro Carrucata. Vide in hac voce.

Caruca Corveia. Charta ann. 960. apud Hemereum in Augusta Viromand. :

Ter in anno ad generale placitum Domini præfatæ villæ convenirent, et ei bis in anno Carrucam Corveiam facerent.

Ubi Carruca Corveia aliis dicitur consuetudinaria, quæ a tenentibus domino subministratur ad arandas illius terras. Carrugarum Corveia in Charta anni 1230. e Tabulario Fossatensi fol. 50. Polyptych. Irminon. Br. 22. cap. 4 :

Facit in unaquaque ebdomada Curvadam 1. cum quantis animalibus habuerit, quantum ad unam Carrucam pertinent.

Extrinsecam vocat Fleta lib. 2. cap. 76. § 1. ad differentiam intrinsecæ, quæ ipsius domini est propria : Custumariam cap. 84. Statuta Willelmi Episc. Parisiensis cap. 14 :

Præcipitur, quod commodationes Carrucarum, quæ fiunt in festivis diebus, quibus fieri solent, per Sacerdotem fiant, ne in hoc aliqua inter commodantes interveniat confusio.

L. Favre, 1883–1887.

Carrucarum precaria

idem sonat atque Carrucagium 1 :

Precarias Carrucarum ter in anno. (Parisiis, an. 1259, mus. arch. dép. p. 167).»