« »
 
[]« Caruda » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 197b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARUDA
CARUDA, pro Carruca, Aratrum, Gall. Charrue. Chartular. S. Vincentii Cenoman. fol. 64 :
Et terram ad unam Carudam, et silvam quæ vocatur Bolbier.
Vide Carrucata.