![[]](img/image.png)
«
Caruda » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 197b.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARUDA
CARUDA, pro
Carruca, Aratrum, Gall.
Charrue. Chartular. S. Vincentii
Cenoman. fol. 64 :
Et terram ad unam Carudam, et silvam quæ vocatur
Bolbier.
Vide
Carrucata.