« 2 caucus » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 235a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CAUCUS2
2. CAUCUS. Papias :
Caucus, vasis genus.Gloss. Græco-Lat. :
Καῦϰα, Patera.Gloss. Basilic. :
Καύϰους, γάϐατα.Leunclavius ad Glycam ait esse poculi genus, a sono, quem edit, effluente vino simul et aere, appellatum. Alii a Concha vocem effictam volunt. Trebellius Pollio in Claudio :
Item in Caucos et scyphos pondo undecim. Item in Caucos et scyphos et zuma pondo undecim.Ubi quædam Editiones perperam Caveos præferunt. Hedilbertus Rex Cantiæ Epist. ad S. Bonifacium Moguntin. Episc. :
Caucum argenteum intus deauratum pensantes libras 3.Beda lib. 2. Hist. Eccles. cap. 16 :
Tantum Rex idem utilitati suæ gentis consuluit, ut plerisque in locis, ubi fontes lucidos, juxta publicos viarum transitus conspexit, ibi refrigerium viantium, erectis stipitibus et æreos Caucos suspendi juberet.Eadem habet Huntindon. lib. 2. pag. 316. Cauci anactei, in Hist. Episcop. Autissiod. cap. 20. tom. 1. Bibl. Labbei ; lignei, apud S. Hieron. lib. 2. in Jovinianum, Marcell. Empir. cap. 25. argentei, apud Spartian um in Pescennio. Occurrit præterea apud Ennod. Epigram. 25. Καυϰίον Græci dixerunt. Liber περὶ ἀντιδότων MS. ex Bibl. Reg. Cod. 673 :
Εὰν δέ τις ποιήση Καυϰίον ἐϰ μυριϰίνου ξύλλου, ϰαὶ πείνῃ εἰς αὐτὸ,Ita Anna lib. 3. Alexiad. Scholiastes Theocriti, et alii. Καυϰίον etiam usurpat Myrepsus sect. 10. cap. 90. pro mensura liquidorum, quam ϰύλιϰα vocat sect. 17. cap. 19. Vide notas nostras ad eamdem Alexiadem. Sed et pro cratere Lychnuchorum usurpat Ethelwlfus de Abbatib. Lindisfarn. n. 20 :etc.
Nam plures multi cupiebant pendere Caucos,Lampada quæ tribuant quadrata lumina templo.
Cachus, pro Caucus, in Hist. Translation. S. Austremonii Episcopi Arvern. :
Ubi pro reverentia B. Martyris plurima reliquit insignia, scilicet Cachos crystallinos, et lapides pretiosos.
Caucellus, diminut. a Caucus, Vasculum. Regula Magistri cap. 27 :
Bibere si voluerit, aquam non ab urceo uno haustu, sed ad calicis, aut galtetæ, aut Caucelli bibat mensuramHinc emendanda vox Cancillus superius relata, pro qua censeo legendum Caucillus.
P. , 1766.
◊ Haud scio an non inde
Caucoire, dictum sit festum patroni alicujus loci, quia poculis celebrari solet.
Lit. remiss. ann. 1382. in Reg. 121. Chartoph. reg. ch. 72 : Comme au mois de Juing... il eust certaine feste, nommée Caucoire, en la paroisse de Templeue en doxemer ou pais de Tournesis, .... et eulx estant à ladite Caucoire ou feste, etc.
Caucii Nummi, ϰαυϰίοι, a Græcis Byzantinis appellati ii, qui
paululum erant concavi, atque adeo Cauci formam quodammodo referebant, cujusmodi
passim videre est in gazophylaciis apud earum rerum studiosos. Horum meminit Novella
Justiniani 105. cap. 2. Aberrant enim toto cœlo Haloander et Meursius, qui ita dictos
putarunt, quod cauci seu poculi imagine signati essent. Vide
Scyphatus.