![[]](http://media.enc.sorbonne.fr/ducange/jpg/C/239b.jpg)
« 1 caula » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 239b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CAULA11. CAULA, ![[]](img/image.png)
conveniebant centuriæ in comitiis, dicta sunt ovilia, quod suum quæque centuria
septum haberet, in quo congrediebantur, ut oves et agni sua habebant separata sepimenta in
caulis sive ovilibus. Caules autem dici pro Caulis non puto, sed errorem
esse aut auctoris Glossarum, aut librarii. Hucusque Grævius. Vide Forcellinum.
Cancellum ante judicem, vel ingressus. Caules, Cancelli tribunales ubi sunt advocati. Caulæ, Munimenta ovium vel sepimenta ovilium. Hæc Papias. Caulae ex Isidor. Orig. lib. 15. cap. 9. sect. 6. Isidorus in Glossis :
Caules, Cancelli tribunalisA caulis seu ovilibus dictos fuisse cancellos judiciorum Grævius adnotat, a quibus, inquit, nominantur cancellarii Caulæ, quod judicum locus dissepiebatur a causidicis et populo adstante. Propter eamdem causam et septa in campo Martio, in quibus(1. tribunales)ubi sunt advocati.
![[]](http://media.enc.sorbonne.fr/ducange/jpg/C/239c.jpg)
conveniebant centuriæ in comitiis, dicta sunt ovilia, quod suum quæque centuria
septum haberet, in quo congrediebantur, ut oves et agni sua habebant separata sepimenta in
caulis sive ovilibus. Caules autem dici pro Caulis non puto, sed errorem
esse aut auctoris Glossarum, aut librarii. Hucusque Grævius. Vide Forcellinum.
