« »
 
[]« Cavilantia » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 238c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CAVILANTIA
CAVILANTIA, Cavillatio, Cavillazione. Stat. Taurini ann. 1360. cap. 220. ex Cod. reg. 4622. A. :
De pœna illius, qui præcepto judicis aut rectoris non desistit a Cavilantiis et rumoribus habitis inter cives. Item si prœlium vel Caviliacia (sic) fieret inter homines Taurini, etc.
Infra : Cavillantia. A lat. Cavillosus, nostri Cavilleux, dixerunt, pro Callidus, vulgo Fin, subtil, rusé. Chron. S. Dion. lib. 3. cap. 19 :
Moult estoit belle fame la roine [] Fredegonde, en conseil sage et Cavilleuse, etc.
Vide Cavillare.