CENTA 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 centa » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 262a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CENTA1

1. CENTA, Decima pars Centenæ continens decem familias, a Germanico Zehn, Decem. Bulla aurea Friderici II. Imp. ann. 1232. apud Ludewig. tom. 7. Reliq. MSS. pag. 516 :

Item unusquisque Principum libertatibus, jurisdictionibus, comitatibus, Centis seu liberis vel infeudatis utatur quiete, secundum terre sue consuetudinem adprobatam. Item Centumgravii recipiant terras (Schilter Centas) a Domino terre, vel ab eo, qui per Dominum terre fuit infeudatus. Item locum Cente nemo mutabit sine consensu Domini terre. Item ad Centas nemo synodalis vocetur.

Edixit hæc Heinricus Rom. rex in curia Wormat. ann. 1231. cujus acta Frider. II. Imper. anno sequenti confirmavit Sibidati. Pertz. vol. Leg. II. pag. 282. et 291. Conf. Eichhorn. Hist. Jur. German. § 302. not. h. § 303. 439. not. e. Non eadem est vocis Centæ notio in omnibus loci citati articulis, licet eadem sit origo. 1° sumitur pro decem familiis. 2°. pro jurisdictione in decem familias exercenda, quam a Domino terræ debet accipere Centumgravius ; is enim est Centæ judex. 3°. denique designat ipsum Centumgravii judicium seu tribunal, ad quod vocari non debet Synodalis, utpote qui ad judicium ecclesiasticum, non ad seculare pertineat. Hæc fere post Schilterum in Glossario Teutonico : quod consule. Conf. Haltaus. Glossar. Germ. col. 1249. sqq. et Grimmii Antiq. Germ. pag. 756. Vide Decania.

P. Carpentier, 1766.

◊ Charta Henr. VII. reg. Rom. ann. 1231. tom. 1. Hist. Trevir. Joan. Nic. ab Hontheim pag. 708 :

Item centgravii recipiant centas a domino terræ, vel ab eo, qui per dominum terræ fuerit infeudatus.

CENSUS 2. CENTA © École des chartes.

« 2 centa » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 262a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CENTA2

2. CENTA, Ital. Cinta, Ambitus, circuitus. Fragm. Hist. Forojul. apud Murator. tom. 3. Antiq. Ital. med ævi col. 1208 :

Quum fuerunt in Magredo Colveræ sub Centa ecclesiæ B. Mauri patroni Maniaci, etc.

Et col. 1211 :

Isti nostri se reduxerunt in Centa mei Johannis notarii Aylini, post domum filiorum olim Petri Agathæ.

Vide Cintum.

« Centha » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 264a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CENTHA

CENTHA. Informationes Civitatis Massil. de passagio transmarino ex MS. Sangerman. :

Primo habebit quodlibet vysserium xliiii. goas in carena ; item de roda in roda liii. goas ; item de plano xiii. palmos ; item a Centha vi. palmos et quartum ; item de falca iii. palmos.

Vide Centrum et Cinta.