« »
 
[]« 1 cestus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 280c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CESTUS1
1. CESTUS. Nicolaus Specialis de Rebus Siculis lib. 1. cap. 16. apud Murator. tom. 10. col. 935 :
Has autem terras tam variis Cestibus, tam incertis meatibus ingrediens et egrediens impetus maris interluit, ut, etc.
Puto legendum æstibus, licet etiam scribatur Cestibus, apud Baluzium. Vide supra Cesta 2.