« »
 
[]« Chirogryllus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 310a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CHIROGRYLLUS
CHIROGRYLLUS, Cyrogrillus, Cirogrillus. Glossæ Gr. Lat. : Χοιρογρύλλιος, ἤγουν ἐχῖνος χερσαῖος, Erinacius. Glossæ Biblicæ MSS. Cyrogrillus, id est, Ericius. Papias et Jo. de Janua : Chirogrillus, erinacius, spinosus, major ericio. Eucherius Lugdunensis :
Erinacei, Χοιρογρύλλιοι nuncupatur, prope magnitudine mediocrium cuniculorum, de cavernis petrarum procedentes gregatim in eremo, et contra mare Mortuum depascuntur.
Interpres Joan. de Garlandia in Synonymis :
Cyrogrillus est animal habitans sub terra : et dicitur proprie cattus silvestris, dispositus ad modum canis, et dicitur a cyros, quod est manus, et grillus, quod est cattus, quasi habens pedes et manus ad modum catti.
Matth. Silvaticus :
Chirogrillus vel Cirogrillus idem : sed verius dicitur Chirogrillus.
Infra :
Ceriligion, Cirriglinon, id est, spinosus porcus, major ericio, quem Latine vocant istricem.
Græcis γρύλλος, est porcus, ut et Χοῖρος, hinc Χοιρογρύλιος, apud Scholiast. Aristoph. Εἰρήνη, pag. 660. Lampridius in Heliogabalo :
Quum et ursos decem et decem grillos, et decem lactucas, et decem auri libras in sorte habuit.
Vide Isidor. lib. 12. cap. 3. Pseudo-Ovidius de Vetula lib. 1 :
Confisos levitate sua, promptosque salire
De ramo in ramum Cirogrillos dijaculare.
Cyrogrillus, Cuniculus, Conil. Gloss. Arabico-Lat. : Canicula, Cyrogrillus. Leg. :
Cuniculus
, vel Cunicula. Infra :
Cuniculus, ut supra, Gyrogrillus.
Will. Brito lib. 1. Philippid. :
More Cirogrilli velox in mænia repit.
Vetus Inquesta apud Columbum lib. 2. de Vasionens. Episcopis :
Dixit.... quod montem ubi est castrum Vasionense, faciebat cassare (Chasser) dictus Episcopus, ut dominus, et possidebat ut suum, et ipse testis portavit multoties Chirogryllos istius montis ad palatium D. Episcopi.
Statuta Arelat. MSS. art. 29 :
Qui contra fecerit in xx. sol. puniatur pro pelle vel Cirogrillo quolibet.
Ibid. art. 87 :
Receptacula Cyrogrillorum... destruantur... Si dominus fuerit negligens in captione Cirogrillorum, etc. Habeant venationem Cirogrillorum,
in Charta anni 1196. ex Archivo S. Victoris Massil.
P. Carpentier, 1766.
Vide Gesner. Hist. animal. quadruped. de Cuniculo cap. 1. ubi merito existimat, applaudente D. Falconet, χοιρογρύλλιον proprie esse Erinaceum. Glossar. Gall. Lat. ex Cod. reg. 7684 : Cirogrillus, Hérisson.
Cirogillinæ Pelles,
Pelles de Cyrogrillis
, in Concilio Parisiensi ann. 1212. part. 2. can. 9. Stephanus Ulysipponens. de Mirac. S. Vincentii num. 17 :
Quidam pelliculas Cirogillinas, et ut in eis operaretur spe lucri, quicquid habebat in eis emendis expenderat.
Ubi leg. Cirogrillinas, Gallice
Peaux de Conils
.