« »
 
[]« Cidalarius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 326a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CIDALARIUS
CIDALARIUS. Charta Ottonis II. Imp. ann. 990. apud Bern. Pez. Anecd. tom. 1. part. 3. col. 57 :
Mancipiis utriusque sexus, parchalkis, Cidalariis, vectigalibus, cunctisque utensilibus ad eumdem locum Kint jure assignatis.
Vide Cidelarii. Apiarius, Germ. Zeidler. Adel.