« »
 
[]« Cinara » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 329c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CINARA
CINARA,
Instrumentum musicum quod cietur, seu movetur ad sonandum
. apud Laur. in Amalth. ex Cath. Glossar. vet. ex Cod. reg. 7613 : Cinari ut quidam putant, acitabula, quæ percussa in modulos concitantur.