« 1 cinctum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 330b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CINCTUM1
1. CINCTUM, f. Murorum ambitus, ut infra Cintum. Acta consecrationis Ecclesiæ
Urgellensis ann. 819. Marcæ Hispan. col. 763 :
Deinde ipsas parrochias de Valle Lordensis, id est, ipsam Petram cum Argilers, vel Sischer, cum Linars et Monte Calvo, sive illa Curriz, vel Mesapol, atque Terrers, sive Taravil, et illo Cincto, vel Currezano, atque illam Tintillaginem, vel Oderam, seu ipsam Moram, vel illam silvam, atque Bisauram.
P. , 1766.
◊ Vel territorium suis
finibus definitum, idem quod Cingulum 2. Præcept. Caroli M. ann. 775. tom. 5.
Collect. Histor. Franc. pag. 732 : Similiter concedimus ad ipsam casam Dei in villabus eorum, seu super terraturiis eorum, vel Cinctus eorum infra aut adforis advenerint, et quicquid ibidem negotiatum fuerit, omne teloneum.Charta ann. 849. tom. 8. ejusd. Collect. pag. 503 :
Et quicquid in villis seu super terris vel Cinctis eorum, vel in mercatum, qui super terram ipsius monasterii constitutus est, etc.Occurrit rursum in Ch. ann. 859. ibid. pag. 560.