« »
 
[]« Cinile » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 332c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CINILE
CINILE, Ovile, vel locus alendis ovibus idoneus, aut Septum ex cratibus, in quo oves per noctem includuntur. Lit. remiss. ann. 1353. in Reg. 81. Chartoph. reg. ch. 864 :
Ad Cinile de Vigne... baillivia Senonensi convenientes, duos mutones in dicto Cinili furtive de nocte ceperunt. Cinil,
Leguminis species, in Charta ann. 1416. ex Reg. feud. comitat. Pictav. in Cam. Comput. Paris. fol. 325. v°. :
Cinilz, paniz, naveaux, et autres choses desmables.