« Cinquantina » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 333b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CINQUANTINA
CINQUANTINA, vox Italica Quinquagena, Gall. Cinquantaine, Hisp. Cincuentena.
Miracula D. Simonis Eremit. August. :
Rainerus filius... de Cinquentena S. Marci,quod videtur dictum a numero familiarum unam quasi tribum constituentium. Cinquantina militum, pro Turma 50. militum in Chronico Parmensi ad annum 1247.
P. , 1766.
◊ Urbis regio in
quinquaginta partes divisa. Stat. Mutin. rubr. 14. pag. 2. v° : Satutum est quod per homines Cinquantinarum cujuslibet portæ debeant stratæ et porticus bannitorum communis a fundamento muri, in quo erant hostia domus, per totum porticum et stratam adæquari.Ibid. rubr. 41. pag. 7. v°. :
Quælibet Cinquantina debeat facere et reficere suam partem palancati in sua porta et in sua Cinquantina tantum. Cinquantenier,in Lit. ann. 1368. tom. 5. Ordinat. reg. Franc. pag. 686. qui Cinquantinæ præfectus est. Vide supra Centenarium 4.