« 1 clamare » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 348c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CLAMARE1
1. CLAMARE, Vocare, Italis Chiamare. Gloss. Lat. Græc :
Clamat, βοᾷ, ϰράζει, ϰαλεῖ.Papias :
Clamare, vocare, insonare.Luxurius in Epigrammatis, in lemmate unius :
De eo qui amicos ad prandium Clamabat, ut plura exposceret xenia.Testamentum Porcelli Corocottæ, cujus meminit S. Hieronymus :
Clamavit ad se suas parentes, ut de cibariis suis aliquid dimitteret eis.Commodianus Instruct. 73 :
Passio SS. Perpetuæ et Felicitatis :Extinctos Clamatis, qua gratia ? false, peristi.
Et Clamavit me, et de caseo, quod mulgebat, dedit mihi quasi buccellam.Lex Longobardor. tit. 105. § 1. Rothar. 327. :
Si quis canes alienos Clamaverit aut incitaverit, etc. Clamosa venatio,in Summa Raimundi pag. 92. in qua clamantur canes. Petrus Diaconus lib. 4. Chron. Casin. cap. 51 :
Tunc illi obstupefacti, alios Saracenos Clamare cœperunt, dicentes, Currite citius.Vita S. Guidonis Abb. Pomposiani :
Voceque anxia Patrem Monasterii Clamitavit.Vita Ceddæ Episcopi Lond. cap. 2 :
Clamavit ad se virum Dei.Et cap. 3. Vita S. Lietberti Episc. Camerac. cap. 29 :
Mox Clamato puero, etc.Palladius in Hist. Lausiaca cap. 42 :
Ἀπῆλθον οὖν φωνῆσαι αὐτήν.Domnizo :
Claimer, in Instrum. Gall. anni 1292. e Chartulario Calensi pag. 196 :Pontificem Christi, quem nomine Clamo Giraldum.
Une maison desdites Religieuses, que l'on Claime Malrepast.
L. , 1840–1850.
◊ Clamare pro Orare
ap. Ekkehardum IV. de Casib. S. Galli cap. 3. Pertz. pag. 100. lin. 21.