« »
 
[]« Clamator » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 350b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CLAMATOR
CLAMATOR, Litigator, actor vel reus. Lex Salica capitulo 3. § 6. Capitul. 2. ann. 805. cap. 8. et lib. 3. Capitul. cap. 7 :
De Clamatoribus vel causidicis, qui nec judicio scabinorum adquiescere, nec blasphemare volunt, etc.
Lib. 3. cap. 59 :
De Clamatoribus qui magnum impedimentum faciunt in Palatio ad aures Dom. Imperatoris.
Capitulare de Villis cap. 29 :
De Clamatoribus ex hominibus nostris unusquisque judex provideat, ut non sit eis necesse venire, et ad nos proclamare.
Adde Capitulare ann. 810. cap. 1. Capitul. 2. ejusdem ann. cap. 8. Capitul. ann. 823. cap. 12. Hincmarus Remensis Opusc. 5 :
Dictum est mihi, quoniam Clamatores qui ad Palatium vestrum veniunt, nullam consolationem, nec etiam bonum responsum ibi accipiant.
Clamator Angliæ Principalis, cum suis Subclamatoribus, in Parlamentis Anglicis : cujus officium Clamatoria dictum, olim solebat esse unitum Ostiariæ, seu Ostiarii officio, ut est in libro de Modo tenendi Parliamentum : ubi de munere Clamatoris ista habentur :
Clamator Parliamenti stabit contra ostium Parliamenti, et Ostiarius denuntiabit sibi clamationes suas. Rex solebat mittere Servientes ad arma ad standum per magnum spatium extra ostium Parliamenti, ita quod nulli impressiones nec tumultus facerent circa ostium per quod Parliamentum ingreditur, sub pœna captionis corporum suorum : quia de jure ostium Parliamenti non debet claudi, sed per Ostiarium et Servientes Regis ad arma custodiri.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Clamator, Monachus qui alium palam accusat in Capitulo. Bern. Ordo Cluniac. part. 1. cap. 74. num. 47 :
Est autem consuetudo, quod cum unus clamatur, omnes qui ejusdem nominis sunt, citius debent se præsentare, donec Clamator eligat de quo dicit, etc.
Vide Clamare.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Clamator Vini, Præco vini venalis, Gall. Crieur de vin. Præceptum Philippi Franc. Regis ann. 1274. apud de Lauriere tom. 2. Ordinat. pag. 435. in Litteris Johannis I. ann. 1351 :
Philippus Dei gratia Fr. R. Notum facimus... quod cum tabernarii Parisius dicerent contra Præpositum et Scabinos mercatorum Parisiensium, eos non habere jus compellendi [] ipsos tabernarios solvere Clamatori Vini, tabernam ad clamandum non habenti, et clamanti invito tabernario, habente alium Clamatorem in taberna sua, quatuor denarios pro dicta sua... visis et auditis attestationibus testium... pronunciatum fuit prius in Curia nostra, dictos Præpositum et Scabinos jus habere compellendi tabernarium non habentem Clamatorem in taberna sua aperte, solvere Clamatori clamanti hora debita in taberna, quatuor denarios pro sua dieta ; nisi tabernarius velit jurare coram Præposito mercatorum, se nichil de vino sic clamato ipsa die vendidisse.
Consuetud. Bituric. apud Thomasserium pag. 229 :
In falsis mensuris habet dominus 60. solidos : sed si Clamator Vini tradidit falsam mensuram, debet guiare illam cui tradiderit.
Vide Præco.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Clamatoria Vini, Officium, ut videtur, Clamatoris Vini. Codex MS. reddituum Episcopatus Altissiod. :
Troussæ in Martio 1. sol Clamatoria Vini xl.
Hi 40. solidi videntur ad Episcopum redire ex officio Clamatoris locato.
P. Carpentier, 1766.
Clamator Audientiæ, Apparitor, ostiarius, Gall. Huissier. Charta ann. 1365. ex Cod. reg. 5187. fol. 3. v°. :
Item (Carolus de Alenconio archiep. Lugdun.) constituit Clamatorem audientiæ et expeditorem litterarum curiæ Lugdunensis Humbertum Brutini.
© École des chartes.