« 1 clausum » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 364a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CLAUSUM1
1. CLAUSUM, et Clausus, Gallis Clos, Locus aut ager sepibus vel muris septus
aut clausus : seu ut loquitur lex 1. Cod. Theod. de Rei vindicat. Spatium certum septis
quibuslibet conclusum : cujusmodi Arcifinales agros vocant Siculus Flaccus et
Frontinus, quod videlicet a septo suo et spatio, seu finibus, finalem, id est vicinum
arcerent. Testamentum Widradi Abbatis Flaviniacensis :
Totum illum Clausum, quem nos jussimus plantare, etc.Infra :
Et illum Clausum in ipso Ariaco, etc.Vetus Charta apud Perardum in Burgundicis :
5. mansos cum Clauso dominico.Alia apud Columbum in Episc. Vivar. lib. 1 :
Rostagnus collatis mansis 8. et in Blarbavo Clauso indominicato.Conventus Pistensis ann. 864. tom. 2. Spicilegii Acher. :
Id est, mansa in gyro Monasterii sita, et ut vulgo loquimur, Clausi vinearum.Charta Thomæ Comit. Mauriannæ ann. 1216 :
Decem sometas vini meri de suo Clauso.In alia Umberti II. Comit. Sabaudiæ :
Clausi vineæ indominicati.Adde Suger. lib. de Administrat. sua cap. 20. Histor. Vastinensem pag. 296. etc. Vide Closum.
Claudicium, Eadem notione, in Tabulario Majoris Monasterii.