« Closum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 377c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CLOSUM
CLOSUM, Closus, Gall. Glos. Locus sepibus vel muris clausus. Litteræ
Vicarii Archiepiscopi Rotomag. in Tabulario Calensi pag. 190. ann. 1206 :
Recipiant de cætero,... tertiam partem unius donarii de suo Clauso.Charta Richardi Regis Angliæ pro Abbatia de Bonoportu in Hist. Harcur. tom. 4. pag. 1414 :
Dedimus etiam omnes vineas, quas habebamus apud Guanerem cum pertinentiis suis et totum Closum de Lere cum suis pertinentiis.Enumeratio reddituum Ecclesiæ Nobiliac. apud Stephanotium tom. 3. Antiquit. Pictav. MSS :
Closus, ubi vineæ solebant coli, proprie est Abbatis.Pluries occurrit in Regesto 87. Chartophylacii Regii. Vide Clausum.