« »
 
[]« 2 cleda » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 365b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CLEDA2
2. CLEDA, Crates, Gall. Claie, item Clathrus, Gall. Grille, Massiliensibus Clede. Acta S. Yvonis MSS. :
Status ubi sibi foris pararetur ad quietem idoneus, non in ipsa mollitie, sed super tabulas, aut in terra nuda, vel modicis straminibus recumbebat ; domi vero, super Cleda de lignis de grossis baculis virgis contexta.
Capitul. Gener. S. Victoris Massil. ann. 1313 :
Loco portarum Cledæ fiant.
Vide Cleia.
P. Carpentier, 1766.
Alias Clede et Clide. Lit. remiss. ann. 1466. in Reg. 194. Chartoph. reg. ch. 217 :
Le suppliant portoit une Clede ou claye qu'il avoit faicte.
Aliæ ann. 1470. ex Reg. 196. ch. 276 :
La Claye ou Clide du champ de Myl. Clye,
locus cledis septus, in Lit. ann. 1464. ex Reg. 199. ch. 519 :
Le suppliant s'enfouit audit villaige jusques au dedans d'une Clye près et au rez des maisons.
P. Carpentier, 1766.
Inventar. ann. 1218. inter Probat. tom. 1. Hist. Nem. pag. 66. col. 2 :
Item in armario juxta Cledam S. Petri inveni... septem capas, etc.