CLERE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Clere » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 367a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CLERE

CLERE. Papias MS. : Cleo, es, clevi, cletum, Clepo. Clepere pro Furari Antiquos dixisse notum est. Jo. de Janua : Cleo, a Cleos, quod est gloria, dicitur. Cleo, cles, clevi, cletum, id est, Glorior. Item Cleo, cles, id est, Abscondere, sorbere. Item Cleo, cles, id est, inclinare. Hac ultima notitione sumitur apud Duellium lib. 1. Miscell. pag. 187. in Statutis Canonic. Regul. S. Augustini :

Gloria cum canitur, seu stando, sive sedendo,
Tunc humeris capiteque Cleant, etc.

P. Carpentier, 1766.

◊ Glossar. Lat. Gall. ex Cod. reg. 7692 : Clere, resplendir. Clere, ouvrir, vel ferir, vel chier, vel percer, vel servir, vel monter.