« 1 cloca » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 375a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CLOCA11. CLOCA, pro Cloaca, Si bene conjecto, Fossa major in agris, per quam eluuntur
imbrium aquæ. Charta permutationis inter Petrum de Ferreriis, etc. ann. 1304. ex Archivo
D. Marchionis de Flamarens :
Confrontatis et adjacentiatis inter terram dicti Domini Petri ex parteuna et vineam Guilhermi Sabaterii versus quamdam Clocam supra seram.

