CLOCA 2, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 2 cloca » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 375b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CLOCA2

2. CLOCA, Clocca, Campana : nostris Cloche. Papias : Amplare, ris, (leg. applare) Cloca, signum, Campana. Capitul. Caroli M. ann. 789. cap. 7 :

Ut Cloccæ non baptizentur.

S. Bonifacius Moguntin. Epist. 9 :

Et si vobis laboriosum non sit, ut Cloccam unam transmittatis.

Ibidem Epist. 89 :

Clocam, qualem ad manum habui, tuæ Paternitati mittere curavimus.

Alcuinus Poem. 203 :

Semper in æternum faciat hæc Clocula tantum
Carmina, sed resonet nobis bona Clocca cocorum.

Vita S. Anscharii Archiepiscopi Bremensis num. 84 :

Insuper etiam, quod antea nefandum Paganis videbatur ut Cloca haberetur in Ecclesia, consensit.

Vita Aldrici Episc. Cenoman. pag. 126 :

Plenam et legalem vestituram per Cloccas et ostia senioris ipsius monasterii... solemniter fecerunt.

Hariulfus lib. 2. Chron. Centul. cap. 10 :

Cloccaria auro parata 3. Cloccæ optimæ 15. cum earum circulis, skillæ 3.

Vita S. Remberti Archiepisc. Bremens. n. 8 :

Signumque Ecclesiæ unum, quod nos Cloccam vocamus.

Tabular. S. Remigii Remensis :

Cloccas 3. de metallo 1. de ferro.

Anonymus Thuanus MS. :

Dic Cloquam turris, scalam, testamque limacis.

A Saxonico Clugga deducit Somnerus ; alii a Cermanico Clocke, Campana. Jacobus Bourgoing lib. de Orig. et usu vulgar. vocum pag. 66. a Græc. ϰέϰληται, vocare : vel a glocitu gallinarum, etc. Anglo-Britannis, Clocc, est Horologium, Cloch, Campana, nola, Clochdy, Campanarium. Apud Somnerum in Gloss. Saxonico, Cloccan, est glocire, glocitare, singultire, bombum sive sonitum edere : sed has fortean voces a Germanico Clock hauserant Anglo-Saxones, atque hi etiam a Latino, Glocire, vel potius ab ipso sonitu.

Cloquemannus, Presbyter, cui campanarum Ecclesiæ cura, easque pulsare incumbit : ita etiamnum appellatur, in Ecclesia Ambianensi. Tabularium Episcopat. Ambian. ann. 1327 :

Item super alia captione Thomæ Cloquemandi et sex pulsatorum dictarum campanarum, etc.

Ita dictus quasi homo campanarum. Id enim sonat vox man. Ubi observandum præterea dici præfectum cæteris pulsatoribus. Statuta MSS. Capituli S. Audomari :

Cloquemannus qui in Vigiliis et Commendationibus tenebitur solemniter pulsare, habebit quatuor solidos Parisienses. Item cum ad Præpositum pertinet ponere Custodes, scilicet Majorem et Minorem et Campanarium Gallice, Cloqueman, custodire, vel facere custodire periculo suo jocalia, Reliquias, etc

. Vide Campana et Campanarius.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Clocquemani, Pulsatores quilibet campanarum. Obituarium Ecclesiæ Morinensis fol. 34 :

Habebunt, Clocquemani Ecclesiæ onus ipsum accendendi et extinguendi finito dicto Salve.

Et fol. 39. v° :

Clocquemanis ad onus titubandi grossam campanam, ut moris est, 12. den.

Occurrit ibid. fol. 36. et 42.

Glogga, Idem quod Cloca, Campana. Antiq. Fuldenses lib. 1. Tradit. 46 :

Duo tintinnabula, una Glogga, duo scrinia.

Lib. 2. Tradit. 39 :

Glockæ 4. et unum tintinnabulum, etc.

Rhabanus in Epist. ad Simeonem :

Mitto vobis unam Gloggam, et unum tintinnabulum.

Ita etiam Eigil in Vita S. Sturmii Abbat. Fuld. cap. 24.

Glocca, in Vita S. Wnebaldi Abbatis

Heidenhemensis cap. 25 :

Illa Glocca in Ecclesia sine manibus hominum... se commovere cœpit.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Cloccum, in Vita S. Bonifacii Archiep. tom. 1. SS. Junii pag. 472.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Clocha, in Actis S. Golvenni MSS. et apud Lindwodum Provinciali Cantuar. pag. 123. Clocha banni, quæ pulsabatur dum Princeps viros nobiles ad militaria munera convocabat, apud D. Brussel tom. 2. de Feudorum usu pag. 721.

Klockum, in Vita S. Liobæ Abb. cap. 6. Vide Crocea.

Clocarium, Cloccarium, Gall. Clocher. Campanarium. Glossæ MSS. : Toral, sedes vel Clocarium, vel longa mappa. Vita Aldrici Episcopi Cenomanensis num. 34 :

In præfata seniore et matre Ecclesia Civitatis duodecim signa ex metallo optimo fundere, et firmare studuit, quæ in jam dicta Ecclesia decenter in Clocariis collocavit.

Ademarus Caban. :

Ibidem Clocarium incœptum est.

Gaufredus Vosiensis lib. 1. cap. 40 :

Signa Clocarii, claustra, officinæ,... igne cremata sunt.

Adde cap. 66. Chron. Dolense ann. 1210 :

Cecidit Clocarium Dolense.

Hariulfus in Vita S. Angilberti Abb. inter Acta SS. Benedict. sec. 4. part. 1. pag. 116 :

Cloccaria auro parata tria, cloccæ optimæ quindecim, etc.

Occurrit præterea non semel apud Henricum Knyghton. in Chron. et in veteri Charta apud Puricellum in Ambrosiana Basilica pag. 668. 671. 673. necnon etiam in Chron. MS. Ytherii Monachi S. Martialis Lemovic. ad ann. 1214. inter Frag. Hist. Stephanotii nostri tom. 1. et in Antiquo Regesto S. Martialis Lemovic. ann. 1222.

Clocherium, apud Nangium in Chron. ann. 1283. et in Charta visitationis Monasterii Castrensis ann. 1261. ex Archivo S. Victoris Massil.Cloquerium, apud Gariell. in Episc. Magalonensib. pag. 143.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Clocherii Abbas, Idem qui Cloquemannus, in Charta Ecclesiæ Aniciens. ann. 1312. Vide Abbas Clocherii.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Cloquerium Ecclesiæ, apud Edm. Marten. tom. 1. Anecd. col. 783.