« Cognatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 392a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COGNATUS
COGNATUS, Levir. Johannes de Janua :
Et est Levir Cognatus, scilicet frater mariti vel uxoris.Albertinus Mussatus de Gestis Henrici VII. Cæsaris lib. 4 rubr. 1 :
At Regina gravissimis affecta doloribus : hinc Cognati necem multorumque procerum deflebat interitus, quos tam instans bellum, quam lethalis aeris pernicies morbo consumserat.Ubi Pignorius : Cognatum appellat Goleranum noto Italicismo eum qui erat viri frater. Pro quibusvis consanguineis affinibusve vox Cognatus accipienda videtur in Gestis Trevirens. Archiepisc. apud Marten. tom. 4. Ampliss. Collect. col. 216 :
Contingit olim, cum Imperator Fredericus Mediolanum civitatem magnam obsessam ad deditionem coegisset, Cognatos et parentes domini Urbani Papæ inter cæteros captivos teneri, etc.
P. , 1766.
◊ Cognata, Mariti vel
uxoris soror, in Inscript. Fabret. pag. 222. Unde in quibusdam locis Cuignat et
Cuignate appellantur, ut observat D. Montisfalc. tom. 9. Antiq. expl. pag. 102.Cognati Germani. Patrueles, vel sobrini, Cousins Germains. Charta Communiæ Peronensis ann.
1207 :
Consanguinei, qui vulgo Cognati Germani appellantur. Cousin remué de Germain,in Chron. Flandr. cap. 6. id est, remotus gradu a germano.