« »
 
[]« Colacium » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 398a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COLACIUM
COLACIUM, Collocium, Collatium, f. Horreum aut aliud ædificium ita dictum, quod frumentum vel alia in eo Collocarentur. Charta Adelfonsi Imp. Hispaniæ æræ 1184. apud Anton. Yepez in Chronico Ord. S. Benedicti tom. 5. pag. 447 :
Cum suis solaribus, cum Colaciis, et cum suis terminis ubicunque sint, etc.
Alia Ferdinandi Regis Castellæ æræ [] 1227. apud eumdem tom. 1 :
Cum Collociis et solaribus, cum pratis, pascuis, aquis, nemoribus, defesis, cum montibus et fontibus, etc.
Alia Honorii III. PP. ibidem :
Ecclesias cum decimis, Collatiis possessionibus, et aliis pertinentiis, etc.
Adde Colvenacezium in Hist. Segoviensi cap. 16. § 1. 8. cap. 18. § 3.
P. Carpentier, 1766.
Idem quod infra Colazus. Vide in hac voce. Collace, eodem sensu, ni fallor, Modus scilicet agri, qui colitur et aratur, in Charta ann. 1312. ex Reg. 48. Chartoph. reg. ch. 222 :
Item de vint et sis sols de cenz et de deus solz et oict deniers d'autre part sus le hebergement, qui fu Pierre Menier, et de douze deniers sus la Collace, que il acquistrent de mons. Hugues de Boisse.
Vide in Cultura 1.