COMBINARE 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 combinare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 420c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COMBINARE1

1. COMBINARE, Conjungere, innectere, copulare, συνδυάζειν. Gloss. Lat. Græc. : Combinat, Ζευγνύει, συνάπτει. Glossar. Græc. Lat. : Ζευγίζω, Combino. Ζεύξις ϰατὰ δύο, Combinatio. S. Eulogius lib. 1. Memorial. SS. cap. 8 :

Ego ille peccator, ego dives iniquitatum, qui a principio martyrii sui ejus amicitia fruitus sum, Combinatus manibus meis cicatrices reverentissimi et delicati illius verticis attrectavi, etc.

Item lib. 3. cap. 10 :

Ipsum denuo arbitrum, quare se talibus sacrilegiis Combinaret, blandis admodum verbis hortatur.

Philippus Eystetensis in Vita S. Willibaldi cap. 21 :

Et sic Deus necessitatem ac bonam voluntatem pro varietate negotiorum Combinans, etc. Combinata dilectio,

apud Petrum Blesensem Epist. 50. Occurrit apud S. Hilarium in Psalm. 140. Paulinum Nolanum Epist. 5. et in Constitut. Sicul. lib. 1. tit 59. § 2. in Processu de virtutibus et miraculis venerab. Mariæ de Malliaco tom. 3. SS. Martii pag. 751. Vide Conternare, Et Gloss. Meursii in Κομϐινεύειν, necnon Glossar. mediæ Græcit.

Combinari, Matrimonio jungi. Hugo Archiepiscopus Rotomag. lib. 3. de Hæretic. cap. 4 :

Proinde si fuerit accusatum, et ordine judiciario comprobatum, quod in linea consanguinitatis septimo gradu vel infra fuerint Combinati, oportet eos auctoritate Apostolicæ sedis ab invicem separari.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Combinatio, Conjunctio, compago, Janssonius in Auctario Glossarum Isid. In Capitulo Generali Ordinis Prædicatorum ann. 1289. apud Marten. tom. 4. Anecdot. col. 1831. Combinatio fratrum ea dicitur, qua Frater cum alio jungitur ad egrediendum e Conventu, ibique districte prohibetur, ne se separent Fratres Combinati.