COMMENDATIO 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 commendatio » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 444a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COMMENDATIO1

1. COMMENDATIO. Lex Longobard. lib. 2. tit. 44. § 2. Carol. M. 100. :

Cæteri vero homines liberi, qui vel Commendationem, vel Beneficium Ecclesiasticum habent.

Id est, qui domino alicui se commendarunt, accepto ab eo beneficio, seu prædio.

P. Carpentier, 1766.

◊ Beneficium, seu prædium jure fiduciario concessum. Charta ann. circ. 1027. ex Tabul. S. Albini Andegav. :

Fuit quidam Rainardus,... qui tenuit Commendationem a seniore suo Gelduino, ipsius oppidi domino, etc.

Vide supra Commenda 3.