« »
 
[]« Compagna » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 460a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COMPAGNA
COMPAGNA, ut Compagnia, Militum centuria, vox Italica. Chron. Mutin. apud Murator. tom. 15. Script. Ital. col. 600 :
Die Martis xxiij. Januarii et sequenti die Mercurii, Theutonici, sive Compagna, quorum caput et dux erat dux Guarnerius, etc.
Annal. Cæsenat. ad ann. 1353. apud eumd. tom. 14. col. 1182. Ita et nostris Compaigne, pro Compagnie unde Homme de Compaigne dicebatur, qui ex iis militarium turmis erat, quas Compagnies vocabant. Lit. remiss. ann. 1376. in Reg. 109. Chartoph. reg. ch. 91 :
Lesquelx exposans, qui auront presumption que ledit de Carrino fust pillars et homme de Compaigne, pour ce qu'il parloit estrange langaige, et estoit vestuz d'un gipon de futaine noire, et avoit à sa poitrine une petite boursete pendue.
Vide infra Sociales.